Magdalena ikaw ay sawing palad | Part 18

 

Napansin ni Maria na malayo na ang kanilang binaybay sakay ng puting van. At sa kanilang distinasyon ay isang bahay sa taas ng burol kung saan ay isang napakagandang desinyo ang makikita sa loob. Sandaling nag pahinga si Maria at nagbihis ng maganda para sa kanilang kleyente. Hanggang tinawag na siya ng katulong para mag handa. 

------------------------

"kumain muna kayo, may inihanda ang Don na pagkain para sa inyo" sabi ng katulong.

Daling bumalikwas ang alepores at nauna pang lumabas nang marinig ang salitang pagkain. Oo nga naman, ako man ay gutom na at mahaba din ang byahi namin. Kaya sumunod na ako at dinala kami sa kusina. Habang naglalakad kami ay napadaan kami sa sala ng bahay. 

 

Nakita ko ang naka sabit na litrato ng isang mestiso na lalaki at gwapo ito. Pero sa kuha ng kanyang litrato ay halatang luma na. Ano kaya ang itsura ng lalaking kleyente ko ngayon. Pag dating ng kusina ay nakahanda na ang aming pagkain. Ngayon lang ako nakakita ng ganong luto at tantya ko ay napakasarap non. Hindi na namin pinatagal pa at kumuha na ako ng plato pati si alepores. Nag sandok ako ng kanin at dalawang pares ng ulam. 

 

Unang subo ko ay ramdam ko agad ang lasa ng karne na may curry at buong kamatis. Ang isa naman ay manok na inihaw na may butter pa sa taas. Kumakain naman kami ng curry at inihaw sa casa pero ibang-iba dito sa pagkakaluto nila. Dinama ko talaga ang sarap ng pagkain hanggang hindi ko namalayan na tumutulo na pala ang luha ko.

"bakit ka umiiyak iha?" tanong ng katulong sa akin.

"ah wala po, wala po" sagot ko at ngumiti na lang pabalik sa kanya.

"ang dami mong drama kanina ka pa, kumain ka na lang jan" sabi naman ng alepores.

"heeh bleeh" sagot ko sa kanya.

 

Kaya natawa na lang ang katulong.

"ate pwedi mag tanong?" sabi ko.

"ano yun iha" tugon niya.

"yung lalaki sa picture sa sala, yun ba si Don Mercedez?" tanong ko.

"Oo iha, siya nga" sagot ng katulong.

"bakit po picture lang niya ang nandoon, wala po ba siyang pamilya?" tanong ko ulit.

 

Ngumiti ito sa akin at tinatantya kung sasagot ba siya sa akin o hindi.

"ang dami mong tanong Maria, kumain ka na lang jan" sabi ng alepores.

Hinarap ko na naman ito at dinilatan ng mata.

"alam mo iha may pamilya naman si Don, pero wala na sila" sabi ng katulong.

"anong wala po? sila?. Ano po ibig niyong sabihin" tanong ko ulit.

"wala na ang asawa at nag iisang anak ni Don. Namatay sila nang bumagsak ang private plane nila sa France habang nagbabakasyon" sabi niya.

 

Nagulat ako sa sinabi ni ate.

"sampong taon na ang nakaraan nang lumipat si Don dito sa probinsya. Lumuluwas lamang kami pag meron kaming kailangan at importanteng gagawin" dagdag ni ate.

"lahat ng pictures ng kanyang asawa at anak pati family pictures nila ay pinatanggal niya. Kasi nasasaktan daw siya at bakit hindi siya sumama sa bakasyon na iyon. Sana daw eh magkasama silang nawala, yun ang lagi niya iniiyak sa kwarto niya gabi-gabi" malungkot na sabi ni ate.

"kaya ayon lagi na lang kumukuha si Don ng mga babae na makakasama niya. Hindi na siya nag asawa pa at inilaan na lang ang kanyang oras sa mga babae" sabi ni ate.

 

Nagulat ako sa mga sinabi ni ate, malungkot pala ang buhay ni Don Mercedez. Mayaman nga pero wala nang nagpapasaya sa kanya. Buti pa siya mayaman, ako dukha na nga naka kulong pa. Ay buhay oh Maria.

"mag pahinga ka muna at mamaya ng kunti ay ipapatawag kana niya pag malapit na siyang matulog. Yun ang oras na papasok ka" sabi ni ate.

Bumalik na muna kami ni alepores sa kwarto namin. Nag toothbrush ako at nag ayos ulit. Binago ko ang make up ko at nag dagdag ng pabango. Nag hugas ulit ako ng aking ibaba para presko at mabango. Tutal e ito lang naman ang puhonan ko. 

 

Palagay ko eh matagal na akong naghihintay sa kwartong ito. Mag aalas onse na ng gabi wala pang sinasabi ang katulong sa amin. Hanggang sa

-"tok,tok,tok"

"mag handa ka na at papasok tayo sa kwarto ni Don Mercedez" sabi ng katulong.