"Pa, buntis si mama, pero sana pakinggan mo muna ang sasabihin ko, kaya hindi ka kinakausap ni mama, dahil ayaw ka niyang masaktan" sabi ko.
"anong ayaw masaktan, sa hindi niya pagka usap sa akin, hindi ba pananakit iyon?. Tapos malalaman ko na buntis pa siya?. Ano bang nangyayari sa kanya, ilang buwan pa lang akong wala diyan, bakit nakalimot agad siya,
saka diba sabi ko sayo, bantayan mo ang iyong ina. Malaki kana, alam mo na ang tama at mali, pero bakit mo hinayaan na gawin iyon ng mama mo?. ang sabi ni papa ng muling tumawag at sinabi ko na ang aking plano.
"Pa, huminahon ka muna, puwede ba pakingggan mo ang mga sasabihin ko" sabi ko kay papa dahil mataas ang boses nito at halatang galit sa sinabi ko.
"paano ako hihinahon sa ganyan?, sa palagay mo, mananahimik lang ako, bakit hindi ang mama mo ang magpaliwanag sa akin" sabi pa ni papa.
"hindi niya kayang makausap ka pa, hindi niya kayang sabihin sayo" sabi ko pa kay papa. Sabay na naramdaman ko na tumahimik saglit, parang bang narinig ko na umiiyak si papa. Natigilan naman ako, nakaramdam ako ng konsensya sa aking sarili, dahil halos hindi makapagsalita si papa sa kabilang linya. Tanging mga mahinang hikbi nito ang aking narinig.
"uuwi ako diyan" muling salita ni papa.
Nagulat ako sa sinabi niya, hindi sasang ayon sa plano ko kung uuwi si papa.
Malalaman niya ang totoo, ang sabi ko sa aking sarili.
"Pa, sayang naman ng kontrata mo diyan kung uuwi ka, maaayos natin ito, sana lang pa unawain mo si mama" ang sabi ko pa sa aking ama.
"anong pag unawa ang gagawin ko?
sige nga sabihin mo nga sa akin" sabay na hindi na muling nagsalita si papa.
Kaya nahinto kami usapan hanggang naputol na lang ang linya. Hindi ako mapakali, mukhang mali ang aking disisyon na sabihin kay papa, pero paano ang aking gagawin?, tanong ko sa aking sarili.
"kumusta anak, kailan ba ang graduation mo para mapaghandaan natin" tanong ni mama ng dumating ito galing ng pamimili ng pagkain namin.
Pero nakita ko na kasabay nitong dumating si kuya Leo, mukhang magkasama sila, sabi ko sa aking sarili.
"sa sunod na Saturday ma ang graduation ko" matamlay ko na sagot sa aking ina.
"aalis na ako, narinig ko naman na paalam ni kuya Leo ng makita ako. Siguro may plano sila ni mama kaya pumunta sa bahay, pero dahil nakita ako, parang nagbago ng isip.
"bakit kasama mo yung lalakeng iyon" tanong ko kay mama nang maisara na ang pinto.
"nakasabay ko lang kanina" sagot niya.
"isinabay mo o kaya inabangan ka?, hindi ka pa ba kuntento ma?" tanong ko muli sa aking ina.
"ano bang pinagsasabi mo?" biglang sagot naman ni mama.
"ayoko na nakikita ka na magkasama kayo ni kuya Leo, ayokong pag isipan ka ng masama ng mga taong nakakakita sa inyo" sabi ko kay mama.
"ayaw mo o nagseselos ka? Iba naman si Leo, iba ikaw, at iba rin sa papa mo. Lahat kayo may ibat-ibang katangian, kailangan ko rin naman lumigaya" sabi pa ni mama.
Napakunot ang noo ko sa mga sagot ni mama. "anong sinasabi mo ma?, naiintindihan mo ba ang mga sinasabi mo?, may asawa ka at anak ma" ang sabi ko pa sa aking ina,
"may asawa nga ako, pero nasaan ba siya?" "pero ma ginagawa ni papa iyon para sa atin, para sa magandang kinabukasan natin, saka nandito ako , hindi pa ba sapat iyon?" tanong ko muli kay mama sabay na nakaramdam ako ng galit sa aking ina.
Para bang ibinibintang niya sa aking ama ang lahat ng mga kasalanan niya, parang gustong palabasin ni mama na si papa ang dahilan kung bakit siya ganito.
"alam ko ang ginawa ko at hindi mo kilala ang iyong ama, kung ano man ang sinasabi mo na para satin ang ginagawa niya, kathang isip mo lang iyon, dahil hindi mo alam kung ano ang ginagawa ng iyong ama sa akin noon nandito pa siya" sabi pa ni mama sa akin.
Napatingin lalo ako kay mama, ibig sabihin may problema na sila noon dito pa si papa, ibig sabihin, hindi totoo ang nakikita ko na lambingan nila noon, kaya muli akong nagsalita.
"saan ba mapupunta ang usapan natin na ito ma, parang isinisisi mo kay papa ang mga nagawa natin, sa narinig ko sayo, parang si papa ang may kasalanan kung bakit tayo ganito. Maaari pa natin itong itama, maaari pa tayong mabuo, tatlo lang tayo" sabi pa kay mama.
"iyon lang ang akala mo" sabay na pumasok si mama sa kuwarto nila ni papa at ako ay naiwan na nag iisip. Parang lalong gumugulo ang buhay namin, simula lang ng umalis si papa, parang ang dami ng nangyari. Bakit ang dami kong natutuklasan, wala naman akong nakita kay papa na masamang ginawa noon nandito pa ito.
Ang totoo idolo ko siya, dahil sa pagiging matatag niyang padre de pamilya. Maging sa disisyon ay magaling si papa, pero ano itong mga pinagsasabi ni mama, meron ba akong hindi alam, ang tanong ko sa aking sarili sabay umupo ako sa isang tabi.
Natigilan lang ako ng mag-call sa akin si Bernard ang aking classmate na parang bestfriend ko narin.
"may praktis tayo ng graduation bukas ng umaga, magkita tayo sa may gate ng school, hintayin kita" ang sabi ni Bernard, pero hindi ako nagsalita.
"bakit may problema ka ba?" tanong ni Bernard dahil hindi man lang ako nagbigay ng reaksyon sa mga sinabi niya.
"Gar, may lakad ka ba ngayon? pwede ba tayo magkita" ang sabi ko na lang.
"wala naman, nagpapahinga lang ako para ready ako bukas sa praktis" sagot nito sa akin. "kailangan ko ng kausap gar" sabi ko kay Bernard.
"asan ka ba?" tanong ni Bernard.
"nasa bahay ako, may problema ako" mahinang sabi ko sa aking kaibigan.
"hintayin mo ako diyan, pupunta ako" sabi agad ni Bernard.
Dahil pareho kami ni Bernard na isang anak lang, kaya parang magkapatid kami kung magturingan. Nararamdaman niya kapag mayproblema ako, siya nga ang halos naglibang sa akin sa school, noong iniwan ako ni Eloisa. Para kasi akong nanghina agad sa mga narinig ko kay mama, hindi ko alam ang aking gagawin, pero ayaw ko naman sabihin kay Bernard sa telepono ang totoo sa amin ni mama, kahit na kaibigan ko siya. Kailangan ko ng lakas ng loob para maikuwento ko at kahit paano, mabawasan ang bigat ng dibdib ko.
Maya maya, lumabas si mama mula sa kwarto niya, naka suot lang ito ng manipis na damit, yung madalas na suot nila kapag nagtatampisaw kami sa kama. Kaya muli na naman akong napatingin sa aking ina, bakit kapag ganito ang nakikita ko, iba ang nararamdaman ko, parang nawawala ang lahat ng nasa isip ko. At tanging naka pokos lang ako sa aking magandang ina.
"Lucas, pagod ka lang siguro kaya, hindi tayo magkaunawaaan, halika muna, pawiin natin ang stress mo" sabi ni mama habang nasa may pintuan at inaalok ako na pumasok sa loob ng kuwarto nila
Hindi ko malaman ang aking gagawin, kung tatayo ba ako mula sa aking pagkakaupo sa sahig para sunggaban muli ang inaalok ni mama. Pero naiisip ko si papa, yumuko na lang ako, para hindi ko makita si mama.
Pero lumapit pala siya sa akin, hinawakan ang buhok ko, at parang minamasahi ang aking ulo.
"bakit ganito ako?" ang tanong ko muli sa aking sarili.
Dahil kahit na anong sama ng loob ko, alam na alam ni mama kung ano ang magpapakalma sa akin.
"halika na, samantalahin na natin" sabay hawak ni mama sa akin kamay at ako naman ay tumayo mula sa pagkakasalampak ko sa semento. Hindi ko na namalayan na, buhat ko na naman si mama, papasok doon sa loob ng kwarto nila ni papa.
Bakit hindi ako matanggi sa aking ina, ang tanong ko pa sa aking sarili.
Akmang mag uumpisa na kami ng pagsanib, nang may marinig ako ng may tumatawag sa akin, sabay na kinakatok ang pintuan.
"ako na lang titingin" sabi ni mama dahil akmang aalis ako at papunta ng pintuan. Kaya hinayaan ko na lang si mama na lumabas, naiwan ako na nakahiga sa malambot na higaan nila ni papa. Ilang minuto rin akong naghintay sa muling pagbalik ni mama,
kaya lang nainip ako at lumabas din ako ng pinto ng kuwarto. Doon ay naalala ko na pupunta pala si Bernard sa bahay. Nagmadali ako na lumabas, doon ay nakita ko nga si Bernard na kausap ni mama.
Pero parang hindi makapagsalita si Bernard habang kaharap ang aking ina, kitang-kita ko na nakatingin ito kay mama, hindi ko man marinig ang usapan nila, pero parang nauutal si Bernard. Tulad ko binata rin si Bernard at may pagka pilyo din, kaya alam ko na kay mama nakatingin ito.
"Bernard" sigaw ko sabay lapit sa kanila. "kumusta gar" bati agad ni Bernard sakin sabay fistbomp kami.
"sige iwan ko muna kayo diyan" sabi ni mama sabay talikod sa amin. Pinapasok ko naman sa bahay ang aking kaibigan.
"akala ko kung ano ng nangyari sayo, akala ko ba may problema ka" tanong ni Bernard sa akin.
"mamaya pag usapan natin, kukuha lang ako ng maiinom mo" sabi ko sa aking kaibigan.
"huwag na gar, busog ako, saka sabi mo, mag isang anak ka lang, may ate ka pala na maganda. Baka naman, puwede kitang maging bayaw" sabi ni Bernard sabay tawa.
Ganyan kasi kaming magkaibigan, lalo na kapag nakakakita kami ng magandang babae. "hindi ko ate yun, mama ko yun" ang sagot ko kay Bernard sabay tingin niya sa akin.
"hindi nga, totoo mother mo yun, sorry gar, akala ko kapatid mo. Sinabihan ko pa naman kanina na ang ganda niya" sabi muli ni bernard na parang nahiya sa akin.
"wala yun, alam ko naman na babaero ka" tapik ko pa sa braso ni Bernard sabay napa isip ako, ang lakas talaga ng apel ni mama sa mga binata. Dahil kahit yung teacher ko na binata din, biniro ako na puwede ko raw siyang maging stepfather nang makita niya si mama noong nagkaroon ng meeting sa school.
Saglit ko na iniwan si Bernard at bumalik ako sa kwarto nina mama.
"ma, aalis muna ako, sasamahan ko lang si Bernard"
"saan kayo pupunta?, tapusin mo muna ito" sabi ni mama sabay turo sa kama ang kanina ay naumpisahan na namin. Kaya lang naudlot dahil sa pagdating ng aking kaibigan, hindi ko tuloy malaman ang aking gagawin.
ITUTULOY…
No comments:
Post a Comment