"gising kana pala, may pasok ka ba?" tanong ni mama sakin.
"meron ma, kailangan maibigay ko ang projects namin ngayon" ang sabi ko sa aking ina. Habang kumakain ako, pinagmamasdan ko si mama, habang naghuhugas ng pinggan at nakatalikod sa akin. Hindi parin ako makapaniwala sa nangyari na ang nasa harapan ko na maganda ko na ina, na angkin ko ng hindi sinasadya.
Saglit ko na kinurot ang aking braso, iniisip ko na panagnip lang ang lahat.
"nilutuan na rin kita ng baon mo" ang sabi ni mama sakin abay na inilapag sa lamesa ang baunan na dating pinaglalagyan ng baon na pagkain noon ni papa, na laging hinahanda ni mama. Wala akong nakita na pagbabago sa aking ina, maliban sa lalong lumambing sa akin.
Noon ago ako umalis papasok sa school, sa noo ko ito humalik, pero nagulat ako dahil isang madiin na halik sa labi ang pabaon niya sa akin.
Naglalakad ako na parang wala sa sarili, dala rin ng antok ko, dahil halos ilang oras lang ang aking tulog. Kung hindi nga lang sa projects na dala ko, hindi ako papasok. Nakita ko rin si Eloisa sa room namin, lumapit ako para ibigay yung project na dala ko. Kinuha lang niya at hindi ako kinausap. Umupo na lang din ako pero lutang ang aking isip.
Bata pa ang aking ina, sa nangyari iyon ay hindi posibling magbunga ang namagitan sa amin. Ano ang gagawin ko, tanong ko sa aking isip. Pagdating ng uwian, hindi ko na nakita si Eloisa, gusto ko sana siyang kausapin pero may nakita akong chat si mama "uwi ka ng maaga para makabawi ka ng na tulog".
"alam ko na puyat ka" sabi pa ni mama sa chat. Habang nakasakay ako pauwi sa amin, naglalakbay parin ang diwa ko, doon ay pumasok sa isip ko ang mga nangyari. Sadya kayang ginawa ni mama iyon, dahil namimis niya si papa. Alam ko na malikot ako matulog, inisip ko na lang na ganun ang nangyari. Pero kung ano man yun, wala akong pakialam, basta alam ko na masaya ako at maligaya si mama na magkasama kami kahit wala si papa.
"ma, huwag ka nang malungkot, kahit naman wala si papa nandito ako hindi ka nag iisa" ang sabi ko sa aking ina matapos na makita ko na naman na malungkot ito.
"sana lang kasi dinagdagan ka ng ama mo, sana hindi lang tayo dalawa dito" sabi ni mama sakin, na tila napatingin ako sa kanya,
Pero nagpatuloy pa si mama "kung ako lang kasi ang masusunod gusto ko maraming anak. Pero si papa mo ayaw niya, mahirap daw magpalaki ng anak" dagdag pa ni mama.
Kaya muli akong lumapit sa aking ina, niyakap ko ito "okey lang yan ma, baka may dahilan talaga si papa" sabi ko na lang sa aking ina.
Alam ko na hindi lang naman iyon ang kinalulungkot ni mama, hindi sanay si mama ng walang kasama sa kwarto. Sanay si mama sa mga lambing ni papa.
"kaya ikaw anak, kapag may asawa kana dapat hindi lang anak ang ibibigay mo sa iyong asawa dapat maligaya din siya. Dapat naibibigay mo ang pangangailangan ng iyong asawa" sabi pa ni mama.
Hindi na ako nakasagot dahil narinig ko na tumawag si papa kay mama. Nakita ko na masaya na naman si mama habang kausap ang asawa. Sabay naman na nagchat sa akin si Eloisa "puwede ba tayo magkita, mag usap tayo", sabi sa chat nito sa akin.
"sige papasok ako mamaya, saka sorry nga pala ng nakaraan, hindi ko sinasadya" reply ko pa sa chat.
"okey lang yun, mamaya mag usap tayo" sabi pa sa chat ng aking kasintahan.
Natuwa ako sa reply muli nito, siguro napatawad na ako ng aking mahal. Hindi ko na gagawin ulit iyon, mahal ko si Eloisa at siya ang gusto ko na makasama habang buhay. Naiisip ko habang papasok ako sa school, nakita ko si Eloisa, naglalakad din ito. Pero may kasabay siyang isang lalake, kaya binilisan ko ang aking pagkakad para abutan siya.
"Eoisa" sigaw ko na tawag. Lumingon naman si Eloisa, pero nagpatuloy lang sa paglakad at hindi ako hinintay. Parang nakakapanibago, sabi ko sa aking sarili. Hindi naman dating ganito ang karelasyon ko. Doon sa sinabi niya na lugar kung saan kami mag uusap, hinintay niya ako.
"Lucas, gustong kong malaman mo kaya gusto kitang makausap para personal ang ating paghihiwalay," sabi bigla ni Eloisa.
"akala ko ba mag uusap tayo tungkol sa atin,
okey na tayo diba?" sabay lapit ko at hawak sa kamay ni Eloisa.
"ayoko na lucas, mag aaral muna ako"
"tama siya, kaya tigilan mo na si Eloisa"
sabi ng lalake na kasama niya.
"sino ka ba? Bakit ka nakikialam sa amin" biglang salita ko dahil sa pagsabat ng lalake. "kaibigan ko siya, sinama ko siya para siya ang aking maging witness ng ating paghihiwalay. Saka wala naman akong napapala sayo, ako lagi ang gumawa ng projects natin, sabi mo mahal mo ako, pero wala ka naman ginagawa na efforts"
"gusto ko maging maayos ang buhay ko sa pamamagitan ng aking pagsisikap, pero hindi ko nakikita saiyo iyon. Dahil naka asa ka lang sa magulang mo, at lagi mong bukambibig ang mama mo, kulang nalang pagkumparahin mo kami ng iyong ina, kung ganun lang din naman, kayo na lang ang magsama. Siya na lang ang alukin mo at yayahin, tulad ng ginawa mo sa akin nakaraan,"
"siya na lang ang asawahin mo, huwag na ako" sunod-sunod na sabi ni Eloisa.
Natigilan ako sa mga sinabi niya, hindi ko naman akalain na nasasaktan pala siya sa mga kuwento ko. Sempre mama ko yun, kaya ipinagmamalaki ko, ang sabi ko na lang kay Eloisa.
"wala naman problema kung ipinagmalaki mo ang iyong ina, pero ang sabihin mo na halos pareho kami ng iyong ina, gusto mo maging katulad din ako ng iyong ina. Sabi mo pareho kami ng katawan ng iyong ina, mahal mo lang ako dahil katulad ako ng iyong ina. Ang gusto ko mahal mo ako, dahil ako si Eloisa, kaya kayo na lang ng ina mo ang magsama" sabi pa nito.
Hindi naman na sumagot ang lalake na kasama ni Eloisa, parang nagulat din ito sa mga sinabi niya. Pagkatapos magsalita ni Eloisa umalis na ito, at naiwan ako na nakatulala.
Hindi lang pala isa ang nagawa ko na kasalanan kay Eloisa, akala ko okey lang siya sa mga kuwento ko. Doon ay napaisip ako, habang pabalik na ako sa room namin, kaya pala attracted din ako kay mama dahil pareho sila ni Eloisa.
Kaya pala nagawa ko nakaraan gabi iyong sa aking ina, dahil sapag aakala na siya ang aking Eloisa. Halos hindi ako nakapag aral ng maayos ng araw na iyon, umuwi ako ng wala sa aking sarili. Pagdating ko ng bahay tahimik, pero alam ko na hindi naman umalis si mama,
pero nakalock ang pinto. Agad ko na kinuha ang susi ko, pero hindi ko pa nabubuksan, biglang nagbukas ito.
"Lucas, nandito kana pala, ang aga mo yata umuwi" tanong bigla ni mama sa akin na parang nagulat sa aking pagdating.
"wala na akong pasok sa huling subject" sabi ko kay mama sabay napatingin ako sa loob ng bahay.
"anong ginagawa ni kuya Leo dito sa amin, bakit nasa loob siya ng bahay" tanong ko sa aking sarili.
"salamat dito, magpasabi ka lang ulit kapag, may nasira ulit" sabi ni kuya Leo sabay napatingin din sa akin.
"sige Leo, tatawagan na lang kita" sabi ni mama habang papalabas si kuya Leo.
Ang taga dala ng mga bills namin, nakita ko rin na may bitbit ito, parang pagkain yata iyon na bigay ni mama.
"anong ginagawa niya dito ma" tanong ko bigla na makaalis na si kuya Leo.
"nasira kasi bigla yung gripo natin sa banyo kanina, mabuti na lang napadaan si Leo, kaya pinakusuyuan ko na ipaayos"
"kung nandito lang ang papa mo, hindi na aabot na masira iyon, dahil gagawin agad niya" sabi pa ni mama.
Pero napatingin ako kay mama, basang-basa ang damit nito, kaya naaninag ko na naman ang katawan nito na tulad kay Eloisa. Maging ang buhok ay parang gusot-gusot, parang galing sa pagkakahiga, sabi ko sa aking sarili.
Pumasok na ako sa aking kuwarto, nakita ko naman si mama na bumalik ng banyo. Humiga ako sandali habang nakatitig sa kisame, bakit ganito ako mag isip, bakit ganito ang nararamdaman ko. Iba ang pakiramdam ko,
bakit parang pagseselos ang aking nararamdaman. Pakiramdam ko may kakaibang nangyari, mga katanungan sa aking sarili.
"Lucas anak, hubarin mona ang uniform mo, para maisama ko sa aking labahin" narinig ko na salita ni mama. Hindi ako sumagot, pero agad ko na tinanggal ang aking sapatos at polo.
"isama mo na ang pants mo, para wala ng matirang labahin" sabi pa ulit ni mama na narinig. Kaya sinunod ko na lang.
"bakit parang malungkot ka, may problema ka ba?" biglang tanong ni mama sa akin na nasa may pintuan na pala ng kuwarto ko.
"naghiwalay na kami ni Eloisa ma" sabi ko na lang.
"bakit naman? Anong dahilan?" tanong niya.
"hindi ko alam, ang dami niyang sinabi, sinabi ko lang naman sa kanya na halos pareho kayo, nagdamdam na" ang sabi ko pa sa aking ina.
"ang babaw na dahilan yan, baka meron kang ginawa na hindi niya nagustuhan, hindi naman ganun kadali magalit ang babae. May malalim na dahilan iyon, kaya nagalit sayo" dagdag pa ni mama sabay lapit sa akin at hinawakan ang ulo ko.
"huwag kang mag alala, nandito ako, kung ayaw na niya sayo, eh ano naman ngayon hindi siya kawalan" bigla akong napatingin kay mama sa mga sinabi niya.
Nakaraan lang, gustong-gusto niya si Eloisa para sa akin, pero ngayon parang natuwa pa siya sa nalaman na hiwalay na kami.
"naalala mo ba mga, nang nakaraang gabi, noon pumunta dito si Eloisa, nagandahan kasi ako sa kanya. Lalo kami lang dito na dalawa, kaya hinalikan ko, pero tumanggi siya kaya nagalit at umuwi" kuwento ko kay mama.
"kaya pala sa akin mo ibinuhos ang sana ay para sa nobya mo" ang sabi naman ni mama. Tumango na lang ako, dahil hindi ko parin matanggap na wala na kami ni Eloisa, tulad ng sabi ko sayo.
"hayaan mo na siya, nandito naman ako, sabi mo nga pareho kami ni Eloisa. Kaya kung ano man ang nararamdam mo sa kanya, puwede mo ibaling sa akin. Puwede mo rin sabihin sa akin" sabay na tumayo si mama sa harapan ko.
Kaya napatingin na naman ako sa basang damit nito, doon ay muli na na naman, pumasok sa aking isipan ang aking mahal na si Eloisa.
"ma, namimis mo parin ba si papa?" mahinang tanong ko sa aking ina.
"araw-araw ko siyang iniisip, lagi ko siyang hinahanap, kaya sa oras na umuwi siya hindi ko na pababalikin pa" sagot naman ni mama. Habang nagsasalita si mama, hinibila ko na pala ang kamay niya papunta sa aking higaan. Doon ay naramdaman ko muli ang pangungulila ni mama sa aking ama. Dahil sa muli nagtampisaw kami sa isang maling gawain.
ITUTULOY....
No comments:
Post a Comment