Chapter 8 - Secrets Unfold
Lumipas pa ang ilang linggo, higit na naging mahirap para sa amin ni Trisha ang sitwasyon. Puro panakaw lang ang aming pagtatalik at puro patago lang ang aming pag-uusap. Nagkikita man kami araw-araw sa bahay, hindi naman namin maiparamdam sa isa't-isa ang isang tunay na pagmamahal.
Nais ko mang ipaglaban ang relasyon namin ni Trisha, alam kong hindi naman yun uubra dahilan sa kanyang edad na kinse anyos. Kung disi-otso anyos lang siguro si Trisha ay malamang na inamin ko na ang relasyon namin kay Kristine.
Alam ko na sa sarili ko kung sino ang talagang gusto ko. Si Trisha ang mahal ko at sya ang gusto kong makasama habambuhay.
Sa kanya ako bubuo ng totoong pamilya, hindi gaya ng kay Kristine na mas inuuna muna ang sariling ambisyon. Sa edad ko na halos 33 anyos na, kailangan ko ng bumuo ng isang pamilya na maipagmamalaki ko. At alam kong hindi ko iyun makakamtan kailanman sa piling ni Kristine.
March 2012...
Isang hapon habang nasa opisina ako... nagtext si Trisha...
"Kuya Alex, pwede mo ba ako sunduin sa school ko... May mahalaga lang akong sasabihin sa'yo"
Kinabahan ako sa text ni Trisha.
Alam kong napakahalaga ng kanyang sasabihin na hindi pwedeng sabihin sa pamamagitan ng cellphone.
"Sige, Trish saan kita dadaanan dyan?" sagot ko naman sa text ni Trisha.
"Kuya basta lumagpas ka lang ng konti sa Main Gate ng St. Paul lalakad na lang ako papunta sa kotse mo" text back ni Trisha.
Tiningnan ko ang relos ko, 2:38pm na.
Agad akong bumaba sa basement parking ng gusaling pinagtatrabahuan ko sa Makati para sumakay ng kotse ko. Nagmamadali kong pinaharurot ito patungo ng St. Paul sa Pasig.
Wala pang isang oras ay narating ko na ang paaralan ni Trisha. Maraming kotse at dilaw na school bus ang nakaparada sa gilid ng kalsada kaya naitabi ko ang kotse ko sa bandang dulo na. Halos malapit na ito sa kanto ng Meralco Avenue. Medyo kinakabahan ako... alam kong may problema kaya gustong makipagkita ni Trisha sa akin ng biglaan.
Tinext ko na si Trisha...
"Dito na ako sa dulo... malapit sa kanto ng Meralco Avenue"
"Ok, kuya papunta na ako dyan" text back agad ni Trisha.
Ilang minuto lang ang lumipas, nasulyapan ko na si Trisha sa side mirror ng kotse ko. Nakauniporme ito ng kulay gray chekerd na palda at puting blouse na may kurbatang kakulay din ng palda nito.
Naglalakad ito ng mabilis patungo sa kotse. Agad na sumakay ito at biglang yumakap sa akin...
"Kuya Alex alis na tayo dito please..." sabi ni Trisha na medyo hinihingal pa dahil sa layo ng kanyang nilakad.
Agad kong pinaandar ang kotse.... nagtungo kami ng Tendesitas sa may C5 Road. Alas kuwatro na ng hapon ng ipinarada ko ang kotse sa open parking nito at hindi ko pinatay ang makina at aircon nito.
Habang nasa loob ng kotse....
"Trish, ano na ang sasabihin mo sa akin?" tanong ko kay Trisha na napakaganda sa suot nyang uniporme.
"Kuya, malapit na kasi ang bakasyon namin sa school. Summer break na namin..." naiiyak agad si Trisha ng magsimulang magsalita.
"Ano naman problema dun, Trish?" sagot ko naman sabay akbay ko sa kanya.
"Kuya, dalawang buwan tayong hindi magkikita? kaya mo ba yun???" umiiyak na sabi ni Trisha.
"Gagawa ako ng paraan siyempre... uuwi kami ni Kristine ng Zambales. Eh di magkakasama na naman tayo diba." sabi ko naman na medyo nawawala na ang kaba ko.
Naisip ko kasi na yun lang pala ang problema ni Trisha na hindi naman pala ganun kalala. Nabigla ako sa sumunod na sinabi nya...
"Kuya Alex, please tumakas na tayo.... isama mo na ako sa yo... iwan na natin si Ate... please kuya Alex" lalong lumakas ang pag-iyak si Trisha.
"Sinagot ko na sa'yo yan diba, Trish... sinabi ko na sa'yo na 15 ka pa lang... hindi talaga uubra.
Kung 18 ka lang sana eh di ako pa ang nag-aya sa yo." sabi ko habang niyakap ko na si Trisha ng mahigpit.
"Kuya, hindi mo naiintindinhan eh... kailangan na nating umalis... Kuya please..." pagsusumamo pa ni Trisha sa akin.
Muli na naman akong kinabahan... naisip ko na may mas malala pang problema...
"Trish, please sabihin mo sa akin... may problema ba tayo?" sabi ko kay Trisha sabay inangat ko ng kamay ko ang mukha nya para iharap sa mukha ko.
"Kuya Alex.... Buntis ako... dalawang buwan na akong hindi nagkakaroon" umiiyak na sabi ni Trisha na lalong humigpit ang pagkakayakap sa akin.
Natigilan ako sa narinig ko mismo sa bibig ni Trisha. Hindi ko maintindihan ang naramdaman ko nung mga sandaling yun. Bigla akong natakot pero tinatalo ito ng saya. Masaya ako dahil magkakaanak kami ng babaeng totoong minamahal ko.
Natatakot naman ako sa problemang idudulot nito sa aming dalawa.
"Kuya, huwag mo ko pababayaan ha... kuya pleaseeeee, natatakot ako eh..." patuloy ang hagulgol ni Trisha habang nakasubsob ang mukha sa dibdib ko.
Basang-basa ng luha ni Trisha ang polo shirt na suot ko sa tindi ng kanyang pag-luha.
"Akong bahala Trish, magsasama na tayo.... aalis na tayo... paghahandaan ko ang lahat... Tutal ilang araw na lang ay bakasyon mo na." sabi ko kay Trisha sabay halik sa labi nito.
"Kuya Alex hindi pwedeng malaman ni ate ang tungkol dito... magsusumbong yun kay Mommy..... tapos kapag nalaman ni Daddy...." lalong lumakas ang iyak ni Trisha.
"Papatayin ka nya kuya.... papatayin ka ni daddy, kuya!" lumakas lalo ang hagulgol ni Trisha at lalong humigpit ang pagkakayap sa akin.
Biglang nag sink-in sa akin ang peligro ng aking ginawa. Ngayon ko lang naisip na ex-Mayor pala sa isang bayan sa Zambales ang tatay ni Trisha at Kristine. Mayaman at makapangyarihan sa Zambales ang pamilya nila. Maimpuwensya at kilala ang mga ito at hindi basta-basta.
"Tatakas tayo Trisha, isasama na kita... ihahanda ko lang ang lahat... bago nila mahalata ang tiyan mo, wala na tayo... lalayo na tayo." sabi ko kay Trisha.
Napansin kong kumalma na si Trisha dahil sa mga sinabi ko...
"Talaga kuya?... kailangan wala na tayo bago pa nila malaman ito, kuya..." sabi ng humihikbi pang si Trisha.
"Oo Trish, pagpaplanuhan natin ang lahat... Ihanda mo na mga damit mo pero dapat wag ka papahalata sa ate mo. Kahit kay Tina. Dapat wala ring alam si Tina." sabi ko pa kay Trisha.
"Oo kuya Alex, ako na bahala dun..." sagot ni Trisha.
"Trish, ingatan mo baby natin ha... Please lang wag ka masyado magpapagod... Pag alis natin dadalhin agad kita sa doctor para ma-check ka...." sabi ko kay Trisha habang hinalikan ko ang mabango nyang buhok.
Napansin kong sumaya na si Trisha sa mga narinig sa akin...
Umalis na kami sa parking ng Tendesitas at nagmaneho na ako para umuwi sa bahay namin sa di kalayuang subdivision sa Pasig.
Madami pa kaming napag-usapan ni Trisha habang nasa byahe kami pauwi. Marami syang mga plano para sa aming magiging anak. Parang hindi kinse anyos si Trisha kapag nagsasabi sya ng mga pangarap nya para sa magiging buhay naming tatlo. Lalo akong humanga kay Trisha. Punong-puno sya ng pangarap para sa amin.
Hindi ko halos namalayang nakarating na kami sa bahay.
Naging masaya ang mga sumunod na araw namin ni Trisha. Alam kasi namin na nalalapit na ng araw kung saan tuluyan na kaming magsasama. Hindi man kami nakakapag-usap ng personal. Nakakapag-usap naman kami sa pamamagitan ng text. Sinabi nya sa akin na dalawang linggo na lang ang pasok nila sa school kung kaya't dapat maihanda ko na ang lahat para sa aming pagtakas.
Wala akong inaksayang panahon...
Una kong sinigurado ang naipon kong pera sa bangko. Sumunod ang paghahanap ko ng aming pansamanatalang titirhan ni Trisha. Nakahanap ako ng bahay na uupahan sa parteng Taguig City. Up and down na apartment na may sariling garahe na nasa looban pa ng isang barangay sa Taguig. Malapit lang ito sa C5 ngunit mahirap itong matunton kung sakali mang magka-aberya.
Halos isang linggo akong hindi pumasok sa trabaho para lang ihanda ang lahat. Lahat yun ay lingid sa kaalaman ni Kristine.
Sa ikatlong araw ay may konting gamit na ang aming munting tahanan ni Trisha. Mga mahahalagang gamit lang muna ang aking binili bilang panimula.
Buong-buo na ang loob ko sa gagawin. Wala ng atrasan ito. Lalo na't nalaman kong buntis pala si Trisha.
Natatandaan kong Huwebes nuon ng muli kong sinundo sa St. Paul, Pasig si Trisha. Balak ko syang dalhin sa bahay kung saan kami pansamantalang titira matapos naming tumakas.
Pagkakita pa lang ni Trisha sa aming bagong titirhan ay napayakap na ito sa akin sa tuwa. Naka-uniporme pa ito habang nakayakap sa akin...
Nakita pa yun ng mga tao sa tindahan sa tapat ng apartment namin. Hindi ko na pinansin yun at tuluyan na kaming pumasok sa loob.
"Ang ganda kuya.... excited na ko lumipat dito.... kasi palagi na tayong magkakasama." tuwang-tuwang sabi ni Trisha.
"Oh ayan ang kwarto, aircon na lang ang kulang diba" sabi ko habang pinapakita ko ang kwarto sa kanya na may kaliitan kumpara sa kwarto namin sa kabilang bahay.
"Kuya Alex kahit walang aircon okey lang sa akin no..." sabi pa ni Trisha.
"Trish, kapag lipat natin dito pwde ba Alex na lang ang itawag mo sa akin" sabi ko sa naka-uniporme pang si Trisha.
"Sige kuya Alex...... ay Alex pala" natatawang sabi ni Trisha.
"Trish, makinig ka maigi ha.... eto ang duplicate na susi ng bahay na ito. Kung sakali mang nagka problema dito tayo magkikita ha." sabi ko kay Trisha sabay abot ng susi sa kanya.
"Bakit, Kuya.... may problema ba?" nag-aalalang sabi ni Trisha.
"Trish, kung sakali lang... mabuti na yung sigurado... basta kahit anong mangyari alam kong may susi ka at pwede kang pumunta dito." sabi ko kay Trisha.
Kinuha ni Trisha ang susi sa kamay ko at inilagay yun sa kanyang School ID. Mabuti na yung may susi sya kasi iniisip ko paano kung magkabukuhan at tinanggalan sya ng cellphone atleast may option sya kung ano ang gagawin.
Masayang-masaya si Trisha nung nakita nya ang magiging bahay namin. Marami syang naging plano kapag nakalipat na kami.
Nabanggit ko din sa kanya na nakahanda na ako mag-resign sa trabaho ko para lumipat sa ibang kumpanya kung sakaling hihingin ng pagkakataon.
Sabi ko lahat yun ay gagawin ko para lang sa ikakabuti ng aming pagsasama.
Napakasaya ko nung araw na yun, parang akong papasok sa panibagong buhay kasama ang isang babae na handang makipagsapalaran sa buhay makasama lang ako.
Wala pang isang oras ay nasa bahay na kami, ibinaba ko lang si Trisha at muli akong bumalik ng Makati para sunduin si Kristine.
Wala na halos akong inasikaso nung sumapit ang Biyernes. Nag grocery na lang ako para may makain kami pagkalipat namin sa bagong bahay. Handa na ang lahat. Huminga ako ng malalim, wala na akong pag-aalinlangan sa desisyon ko. Iniisip ko na lang kung kailan namin isasagawa ni Trisha ang pag-alis.
Excited na ako sa magiging buhay namin, hindi ko muna iniisip ang panganib na susuungin namin kapag nagsama na kami. Kapag umalis kami alam kong walang ng balikan ito. Alam ko din na pwde akong mabilanggo sa gagawin ko. Kapag minalas-malas pa ay pwede akong mapatay.
Sabado....
Umaga nuon, walang pasok... sabay-sabay kaming nag-aalmusal sa mesa nina Kristine at Trisha habang si Tina naman ay nasa kusina.
Napansin ko na si Trisha na parang may iniinda sa kanyang tiyan. Hindi sya makakain ng tuloy-tuloy. Panay ang inum nito ng tubig...
Napansin din ito ni Kristine...
"Okey ka lang, Trish?" sabi ng kanyang kapatid.
Hindi makapagsalita si Trisha dahil sa pinipigil na pag-duwal.
Biglang tumayo ito at nagmamadaling pumunta sa kusina. Dumuwal ito sa lababo, agad naman hinagod ni Tina ang likod nito habang dumuduwal.
Bigla akong kinabahan at napatingin kay Kristine. Parang alam ko na ang iniisip ni Kristine.
"Yari na tayo, Trish!" nasabi ko sa isip ko.
Tumayo si Kristine at sinundan ito sa kusina...
"Buntis ka ba, Trish???" sabi ni Kristine na parang namumuo na ang galit.
"Hindi, ate... bakit naman ako mabubuntis eh kakatapos lang ng regla ko!" pagsisinungaling ni Trisha.
Hindi naniwala rito si Kristine...
"Tina, bumili ka nga ng Pregnancy Test Kit dyan sa botika sa malapit sa labas, bilisan mo ha!!" galit na inutusan ni Kristine si Tina.
Para akong bato na hindi makagalaw sa kinakaupuan ko. Hindi ko alam ang aking magiging reaksyon. Parang gusto ko ng aminin ang lahat kay Kristine, ngunit naalala ko ang usapan namin ni Trisha. Alam kong lalong gugulo ang lahat kapag nalaman nilang ako ang ama ng ipinagbubuntis ni Trisha. Maari akong makulong. Paano na ang mag-ina ko kapag nangyari yun.
Pinigil ko ang sarili ko na makialam sa magkapatid...
"Punyeta, Trish... malaman ko lang na buntis ka! Tatawagan ko agad si mommy at daddy. Kaya magdasal ka na sana mali ako! leche ka" galit na galit na sabi ni Kristine sa kapatid.
Nakayuko lang si Trisha habang umiiyak sa kusina....
Gusto ko na syang lapitan at yakapin dahil sa awa ko sa kanya pero pinigil ko lang ang sarili ko. Alam kong makakasira ang gagawin ko para sa plano naming tumakas. Naisip ko tuloy bakit ba nangyari pa ito eh malapit na kaming umalis. Handa na nga ang lahat eh. Sana umalis na kami kagabi pa lang!
Ilang minuto lang ang nakalipas dumating na si Tina bitbit ang Pregnancy Test Kit na binili... Iniabot ito kay Kristine.
"Lika sa banyo, umihi ka sa harap ko ha!" sabi ni Kristine habang hinahatak si Trisha sa braso.
Pakaladkad na hinila ni Kristine ang kapatid papasok sa banyong malapit sa kusina. Ang lakas ng kaba ko... Alam ko na malalaman na ni Kristine ang lahat-lahat....
Ilang sandali lang... narinig ko na ang boses ni Kristine mula sa loob ng Banyo. Napatingin ako kay Tina na nasa kusina. Napatingin din ito sa akin. Alam na nya ang gagawin, pumunta ito sa banyo kung saan nanduon ang magkapatid.
"Punyeta ka! Sabi ko na nga ba buntis ka eh!" galit na galit si Kristine habang hawak ang namumula ng braso ni Trisha palabas ng banyo.
Inaalalayan naman ito ni Tina para wag madapa sa pagkakahatak ni Kristine.
"Wag ka makialam dito, Tina ha... Isa ka pa!" pati si Tina ay pinagbalingan ng matinding galit ni Kristine.
Walang nagawa si Tina kundi bitawan si Trisha. Napaupo sa silya sa harap ng mesa si Trisha habang patuloy pa rin ito sa pag-iyak.
"Sino naka-buntis sa yo ha? sino??? hoy sumagot ka!" nagliliyab sa galit si Kristine.
"May boyfriend ako sa school ate" pagsisinungaling ni Trisha para pagtakpan ako.
"Paano ka magkaka-boyfriend eh puro kayo babae sa school nyo!!!" pasigaw na sabi ni Kristine habang dina-dial ang kanyang cellphone.
"H-hindi sya estudyante ate... " dagdag pang pagsisinungaling ni Trisha para lang pagtakpan ako.
Tinatawagan na ni Kristine ang kanilang mga magulang sa Zambales.
Narinig kong galit na galit na ibinalita ni Kristine ang sinapit ng nakababatang kapatid. Pagtapos ng pag-uusap nila ng kanyang nanay ay muling binalikan nito si Trisha.
"Napakalandi mong bata ka! Para kang mamamatay ng walang lalaki!" sabi ni Kristine na akmang sasampalin si Trisha.
Dito na ako nakialam...
"Huwag mong gagawin yan, Kristine!" sabi ko sabay pigil sa mga kamay ni Kristine.
"Bakit mo pinagtatanggol ang malanding bata na yan ha, Alex???" sabi ni Kristine.
Nang makita ni Trisha na nakialam na ako, dito na lumakas ang loob niya na magsalita...
"Malandi ako, Ate?" sabi ni Trisha habang umiiyak.
"Oo, malandi ka! narinig mo diba? kaya ka nga dito pinag-aaral sa Maynila kasi malandi ka diba?" pasigaw na sabi ni Kristine sa umiiyak na kapatid.
"Ako pa ang malandi, Ate??? matagal ko ng gustong sabihin ito kay Kuya Alex pero hindi ko ginawa!" umiiyak na sabi ni Trisha.
Natigilan ako sa narinig ko kay Trisha... napatingin ako kay Kristine na parang nalilito sa sinasabi ng kanyang kapatid.
Natigilan din si Kristine... malamang ay alam na nya ang nalalaman ng kapatid.
"Ako ba ang malandi ate o Ikaw!!! Narinig kitang may kausap sa cellphone mo! Diba wala namang talagang Team Building nung umalis ka? magkasama lang kayo nung lalaki mo diba!!!" nawala na sa sarili si Trisha...
Bumigay na ang napakatagal nyang kinikimkim sa galit sa kapatid.
Parang naging bato si Kristine na nakatingin lang kay Trisha habang sinisigawan sya nito. Hindi sya makakibo dahil sa pagkagulat.
"Nakita rin kita dyan sa labasan na nakikipaghalikan ka pa sa lalaki mo! Tama diba ate?? Totoo ang sinasabi ko diba ate???" galit na galit na humahagulgol si Trisha.
Lumapit ako kay Trisha... niyakap ko ito.... Lalong lumakas ang iyak nito.
Bahagyang yumakap din ito sa akin. Si Kristine naman ay parang nanghihinang umupo sa silya sa harap ng mesa. Hawak ang ulo nito. Nabigla sya sa nasabi ni Trisha.
Nabigla din ako... Una ko lang narinig yun kay Trisha. Matagal din nyang inilihim sa akin ang pagtataksil sa akin ng kanyang ate....
Duon ko biglang naisip yung mga sinabi nya sa akin nung unang nag-date kami sa CCP...
"Sa akin ka na lang kuya...sa akin hindi ka masasaktan..."
Hindi makatingin sa akin si Kristine ng diretso... parang inaamin na nya rin na totoong lahat ng sinabi ng kapatid.
Hindi ko alam kung bakit hindi ako nasaktan sa nalaman kong katotohanan. Parang nabunutan pa nga ako ng tinik sa lalamunan eh.
Naisip ko pa na tama lang palang si Trisha ang pinili ko. Nawala na sa puso ko ang kahit konting pag-aalinlangan ko sa pag-iwan kay Kristine.
"Alex, pwede ba tayo mag-usap..." malumanay na sabi ni Kristine.
"Wala na tayong pag-uusapan Kristine..." sabi ko naman.
Wala akong emosyon nung mga oras na yun.... Si Trisha ang tanging iniisip ko.
Tuluyan na naglaho ang pagmamahal ko kay Kristine. Halos ayaw ko na syang tingnan sa mata. At ayaw ko na rin syang makita. Wala akong magagandang alaala kay Kristine na magiging dahilan pa ng pagbabago ng isip ko. Zero chance ika nga.
"Aalis na lang ako Kristine.... malaya ka ng gawin anuman ang gusto mo sa buhay mo" sabi ko sa umiiyak na si Kristine.
Wala akong nadaramang lungkot nung mga sandaling yun... Si Trisha na lang iniisip ko. Kung paano ko sya maitatakas bago makarating ang mga magulang nya dito.
Mga limang oras ang byahe mula Zambales hanggang Pasig.
Hindi alam ni Kristine na ako ang ama ng dinadala ni Trisha. Ang tanging may alam lang na may relasyon kami ni Trisha ay si Tina. Mayroon pa akong kulang-kulang 5 oras para makagawa ng matinding plano....
No comments:
Post a Comment