"puwede bang sumali?" biglang narinig ko, at nagulat ako dahil pamilyar ang boses na narinig ko,l.
Natigilan ako sa aking ginawa sa ibabaw ni mama dahil nasa likuran ko pala kanina pa, ang aking kaibigan.
"sasali daw ang kaibigan mo" sabi ni mama sa akin. Pero ako ay parang biglang namutla at hindi alam ang gagawin ko.
Hindi totoo ito sabi ko sa aking sarili, dahil kitang-kita kami at hindi ko na maitatanggi sa aking kaibigan ang lihim namin ng aking ina.
Pero isang malakas na sampal ang narinig sabay na yugyug na nararamdaman ko.
"gising anak binabangungut ka yata" boses na naririnig ko. At pagdilat ko, ay nasa harap ko si mama at si Bernard.
"gar, nasobrahan ka yata sa nainom, pagdating natin dito sa inyo bagsak ka agad" sabi pa ni Bernard.
Doon ay naalala ko na ang lahat, matapos na makaupo na ako, hinatid pala ako ni Bernard sa bahay. Nakatulog pala agad ako sa sofa namin, akala ko totoo na nakita kami ng aking kaibigan, kaya nakahinga ako ng maluwag.
Pero sina mama at bernard nakita ko na nagkatinginan, parang natatawa pa sila. Nakita ko pa na kinurot ni mama si Bernard sa tagilarin na parang matagal na silang magkakilala, samantalang kanina lang sila nagkita.
"tita uuwi na po ako, okey naman na si Lucas"
"gar ipahinga mo yan, bukas magkita tayo sa praktis" ang sabi ng aking kaibigan.
"ingat gar" ang sabi ko na lang sabay na pumasok ako sa aking kuwarto.
"kumain ka muna anak" sabi naman ni mama. Pero hindi na ako sumagot dahil nahihilo pa ako.
Pero habang papunta ako sa kuwarto ko, napansin ko si mama na parang nagpalit ng damit, saka nakita ko muli na parang gusot ang buhok nito. Sabay napatingin pa ako sa orasan, halos dalawang oras din pala akong nakatulog sa sofa, at ibig sabihin hindi ako iniwan ni Bernard kanina.
Ano kaya ang ginawa nila ni mama, habang tulog ako, ang tanong ko sa aking sarili. Para tuloy nawala ang kalasingan ko, kaya naisipan ko na pumunta sa kuwarto ni mama. Sumilip muna ako sa may pinto, nakita ko si mama na nakahiga habang nakahawak sa cellphone niya.
''ma'' sabi ko agad sabay pasok ko sa loob. "bakit?" tanong ni mama sa akin.
"ituloy na natin yung naudlot kanina" sabi ko naman sabay upo ko sa gilid ng higaan. "nawalan na ako ng gana, sa sunod na araw na lang" sabi ni mama sabay muling tumingin sa cellphone niya at parang may kausap sa chat.
Sa unang pagkakataon nagtaka ako, dahil tumanggi si mama sa alok ko. Samantalang kanina lang, bago ako umalis, gusto niya na tapusin ko ang lahat ng gagawin namin
"sige ma, bukas pag uwi ko galing sa praktis, mag usap tayo tungkol kay papa dahil sinabi ko na sa kanya na buntis ka" sabi ko pa. Napatingin naman si mama agad sa akin.
"bakit mo sinabi sa kanya, hindi mo man lang ako hinintay na ako magsabi" sabi ni mama sabay bangon sa higaan at nagtaka.
"anong sabi ng papa mo" tanong pa nito.
"galit na galit, gusto kang makausap, alam mo pinalaki mo lang ang gulo.
"dapat hindi mo sinabi kay papa mo ang kalagayan ko"
"hindi mo kilala ang ama, baka mag isip ng kung ano ano iyon doon sa ibang bansa. Dapat hindi mo ako pinapangunahan, paano na lang kapag nadeppress yon, baka kung ano ang gawin ng ama mo" sabi pa ni mama.
Natigilan naman ako, akala ko tama na sabihin ko sa aking ama na buntis si mama, pero tulad ng sabi ni mama baka hindi makayanan ni papa ang nalaman. Bumalik ako sa kuwarto ko, at pansamantlaang nawala ang pag iisip ko kung ano ang nangyari kay mama at sa kaibigan ko habang nakatulog ako kanina.
"gar mama mo talaga si tita, bakit parang ang bata pa niya. Parang ate mo lang siya" tanong ni Bernard sa akin nang magkita kami sa praktis ng graduation namin kinabukasan. "mama ko talaga yun, nakita mo naman magka mukha kami, diba?" sagot ko naman.
"parang hindi naman, parang si papa mo ang kahawig mo, baka ampon ka lang gar. Para kasing dalaga pa si mama mo, wala man lang bakas na nanganak siya"
"baka ampon ka lang gar" sabi pa ni Bernard sabay tawa.
Pero ako saglit na nag isip, paano nasabi ni Bernard na walang bakas ng nanganak si mama. Ako kasi alam ko iyon dahil nakita ko na wala man lang kamot si mama sa tiyan na bakas ng pagbubuntis. Doon ay nabuo na naman sa isip ko ang nangyari kahapon, sabi ko sa aking sarili, baka may ginawa si Bernard at si mama.
"hindi nga kita iniwan kahapon, dahil baka magsuka ka, at hindi ka kayanin ng mama mo na buhatin" sabi pa ni Bernard,
"pinakain pa nga ako ng mama mo" dagdag pa nito. Kaya lalo akong kinutuban, kaya nagtanong pa ako sa aking kaibigan.
"anong kinain mo?, anong ginawa ninyo ni mama?" biglang tanong ko.
"binigyan niya ako ng cake na gawa daw niya iyon, saka nagkuwentuhan kami. Babaero din pala ang papa mo, kaya pala ganun ka rin" sabi ni Bernard. Pero ako wala akong nakita na nambabae si papa noon nandito pa.
"sinabi ba sayo ni mama na may babae si papa?" tanong ko muli sa aking kaibigan. Hindi lang daw isa, kung nasaan lugar daw ang papa mo meron din siyang kasama doon, kaya nga daw kung ano man ang nangyari sa kanya ngayon, dahil sa kagagawan ng iyong ama. "mabuti ka pa, alam mo yan" sabi ko muli kay Bernard.
"ayaw sabihin sayo ni mama mo, dahil ayaw niyang magalit ka sa kanya at mawala ang paggalang mo sa iyong ama. Kaya tinitiis lang ni mama mo ang lahat, at puro magagandang imahe lang ang ipinapakita sayo" dagdag pa ni Bernard. Iyon siguro ang gustong sabihin ni mama sa akin na hindi ko kilala ang aking ama, ibig sabihin, may kalokohan din ang aking ama, at totoo kaya na anak nila ako?.
Lalo naisip ko na, bakit ganun si mama sa akin, lalong nagulo ang aking isip, lalong gumugulo ang buhay ko, kaya ang maghapon na praktis namin, lutang ako at wala sa sarili.
"gar punta ulit ako sa inyo bukas wala tayong praktis" sabi ni Bernard bago kami umuwi.
"ano naman ang gagawin mo sa bahay, sasamahan kita sa problema mo. Saka masayang kakuwentuhan si tita ang mama mo" dagdag pa nito.
"sige chat na lang kita" sagot ko na lang at nagtaka talaga ako kung bakit biglang naging interesado masyado ang aking kaibigan sa aking ina.
Matapos na maghiwalay kami ni Bernard, umuwi na agad ako. Marami akong gustong malaman sa aking ina, maaaring marami siyang itinatago sa akin, isa pa sa nagpapabagabag sa akin ay kung anak ba talaga nila ako ni papa. Kaya pagdating ko ng bahay, agad ko na binuksan ng aking dalang susi ang pintuan namin, alam ko kasi na umalis si mama, dahil nag chat sa akin na huwag na araw akong maluto dahil bibili na lang siya ng ulam namin. May pupuntahan lang daw siyang papeles tungkol doon sa pag alis ni papa.
Saka dadaanan daw niya ang isang kaibigan niya, pero pagpasok ko parang may tao dahil nakabukas ang ilaw. Kinabahan ako dahil baka pinasok kami ng magnanakaw. Dahan-dahan akong lumapit dahil may naririnig akong boses mula sa kwarto ni mama.
"hindi ka parin talaga kumukupas ang ganda mo parin, mas daig mo pa ang mga dalaga. Materyales pwertes ka talaga" ang narinig ko na sabi at hindi ako puwedeng magkamali, boses ng lalake iyon.
Naririnig ko pa na tumatawa si mama, at masayang-masaya sa kausap niya. Sino kaya ang kasama ni mama dito sa kuwarto niya. Lalong kumabog ang dibdib ko ng palapit na ako, dahil hindi lang basta selos ang nararamdaman ko, inis at galit na. Dahil sa kabila ng mga ginagawa namin, nagagawa parin ni mama na maghanap ng iba. Kaya agad ko na itinulak ang pinto ng kuwarto.
"ma, hindi ka pa makuntento?" ang sabi ko nalang dahil kitang-kita ko na may kasama siya sa loob. Pero para akong matutunaw dahil sa aking nakita at ako pa ang nahiya, agad akong umatras pabalik sa labas.
"nakakagulat ka naman" sabi ng lalake na kasama ni mama sa kwarto.
"dumating kana pala lucas,
"halika isukat mo itong damit na hiniram ko para sa graduation mo" sabi pa ni mama.
"sorry po nagulat lang ako" ang sabi ko na lang dahil sa sobrang hiya, dahil sa maling akala ko na ginawa ng aking ina.
Sinusukat pala ni mama ang susuotin niya para sa graduation ko, kasama niya ang kanyang kaibigan na bakla na, gumawa ng mga gown.
"ano kaba lucas, ginulat mo kami" sabi pa ni ate candy ang kaibigan ni mama habang isinusuot kay mama ang isang gown. Agad naman akong nahimasmasan kung ano man ang aking nasa isip, nagtataka pa ako sa aking sarili, bakit parang paranoid na ako. Konting malaman ko lang na may ibang kasama si mama, naghihinala na ako.
Bakit kaya ako ganito ,ang tanong ko sa aking sarili. Sabay na lumabas ako ng kuwarto ni mama matapos na makuha ko ang barong na susuutin ko na hiniram ni mama para sa graduation ko.
Sinubukan ko muling ichat si eloisa, nakita ko kasi na naka online ito, pero binasa lang ang aking chat pero hindi nag replay. Kaya tumingin na lang ako sa kanyang facebook, doon ay may mga bago siyang upload na mga pictures. Yung kasama niyang lalake nakaraan na sabi ang kaibigan niya, kasama parin niya at masaya silang dalawa, naroon, magka holding hands pa sila habang naglalakad sa school namin.
Masakit parin sa akin iyon dahil ilang taon din kami ni Eloisa, pero sa isang iglap, binaliwala lang niya. Marahil may dahilan talaga siya, siguro nga ganito na ang magiging kapalaran ko. Hindi parin ako mapakali sa aking higaan, kailangan makausap ko si mama at si papa. Hindi ko na namalayan ang oras, naka alis na pala ang kaibigan ni mama. Bumangon ako dahil narinig ko na parang naghahanda ng pagkain si mama. Palibhasa pagod din ako sa praktis maghapon kaya nakaramdam din ako ng gutom. Laglabas ko nakita ko na naman si mama, naka shorts ito ng maiksi. Pinapanood ko si mama habang naghahanda ng pagkain.
Totoo nga ang sabi ng kaibigan ni mama, materyales puertes si mama, kaya lumapit ako at humalik ako kay mama.
"gising kana pala, sakto luto na ang hapunan natin" ang sabi pa ni mama.
"puwede bang mamaya na yan ma" ang sabi ko dahil muli na naman sumanib sa akin ang pagmamahal ko sa aking ina.
"ibaba mo ako, baka mahulog ako, saka baka mapaso ka ng niluluto ko" ang sabi pa ni mama. Dahil sa liit ni mama, napakadali ko lang mabuhat ito, ipinatong ko ito sa lamesa at doon kami nag umpisang maghapunan ng aking ina.
Doon ay ramdam ko muli ang pagmamahal ng aking ina, dahil talagang napakasarap ng inihanda niyang luto sa akin, na madalas din na kinakain ni papa, noong nandito pa ito.
Ito rin ang alam ko na paraan para malaman ko talaga kung ano ang itinatago ng aking ina at ama sa akin, nagiging mahinahon kasi si mama at masayang nagkukuwento pagkatapos ng aming pagkakasala. Para bang nawawala din ang kanyang mga alalahanin.
Kaya matapos ang hapunan namin ni mama, nag bukas ako ng dalawang bote ng beer sabay na binuksan ko ang tv para manood kami ng movies habang nakasandal sa balikat ko si mama, at yakap ko din ito.
Doon na siya nag umpisang magsabi sa akin.
"yan ang totoo anak, sadyang hindi namin ipinapakita sayo ng iyong ama ang lahat. Pero masaya ako dahil magiging totoong isang pamilya na tayo" sabi pa ni mama sa akin na halos hindi ako maniwala sa mga sinabi ng aking kinagisnan na ina.
Inampon ka lang namin ng iyong ama, inabandona ka ng mga magulang sa hospital, sakto naman noon, nandoon kami para magpa check up dahil sa problema ko sa hindi pagkakaroon namin ng anak.
Kinuha ka ng papa mo at itinuring na anak namin, doon ay tuluyan na akong naliwanagan, walang dugong nanalaytay sa akin bilang mag ina kami.
Hindi kasalanan ang aming ginagawa, sabi ko sa aking sarili habang patuloy na nagkukuwento si mama.
"dahil sa hindi ko pagkakaroon ng anak, nagawa ng iyong ama na maghanap ng iba,
"nagkaroon siya ng anak sa ibang babae, pikit mata ko na tinanggap iyon, dahil sa aking kalagayan. Pero sa akin parin siya umuuwi kahit na hindi kami kasal, dahil kasal si papa mo sa kanyang unang karelasyon"
"lahat yun tinanggap ko sa iyong ama dahil nais ko na hindi tayo magkahiwahiwalay. Lahat ng pagkukulang ko sa iyong ama ay hinanap niya sa ibang babae. Kaya nga siya nag abroad para sundan doon ang kanyang babae at anak nila, kaya hindi talaga totoong kukunin tayo ng iyong ama" sa sinabi pa ni mama.
Parang pinaghinaan ako ng loob, iyon pa naman sana ang stepping stone ko, para makarating ng ibang bansa. Kaya nga nag aral ng ako ng nursing. Marami pang sinabi si mama sakin na mga ginawa ni papa, kaya ang dating paggalang ko sa aking ama, ay parang biglang nawala.
Ddolo ko parin siya dahil sa paraan nila ng paglihim sa akin.
"pero ma, totoo ba talaga na may relasyon kayo ni kuya Leo?" tanong ko muli sa aking ina.
"dahil magdidisisyon na ako kung aalis na ba ako sa pamamahay na ito" tanong ko sa aking ina.
"hindi totoo yan anak, ang mga nabasa mo ay scripted lang, matinong tao si kuya Leo mo, ginamit ko lang iyon at sadya ko talagang iniwan ang celpon ko para mabasa mo at malaman ko kung ano ang gagawin mo, kung mamahalin mo pa ba ako sa kabila ng matutuklasan mo"
"ikaw ang nagpuno ng pagkatao ko anak, ikaw ang nagpapaligaya sa akin. Ikaw ang gumawa ng paraan para patunayan ko sa papa mo at ibang tao na babae ako, dahil ikaw ang ama ng aking dinadala" sabi pa ni mama na nakita ko si mama na naluluha.
Ramdam ko ang lungkot sa kanyang mga mata, kung ito ang magiging kapalit sa buhay na ibinigay niyo sa akin sa pag aalaga ninyo at pag papaaral sa akin gagawin ko ang lahat para mapaligaya ko ang aking ina.
Hindi ko na pinatuloy pa sa pagkuwento ng marami si mama, dahil sa muling paglapit ko sa kanya, muling nagsumpong ang aming mga kaluluwa. Walang pagdududa ko na ginawa ang lahat, hindi tulad ng mga nakaraan, na may alinlangan ako dahil sapag aakala ko na siya ay aking tunay na ina.
Ngayon kahit anong gawin ko hindi na ako makokonsensya. Ginawa ko ang lahat at tinanggap ko ng buong pagkatao at pagmamahal ang aking ina, pinalasap ko kay mama ang pagmamahal ng isang anak, higit sa lahat ng isang asawang magbibigay ng isang buong pamilya.
Halos naikot namin ni mama ang buong bahay at buong magdamag kaming nagsalo sa isang matamis na pagmamahalan.
Hindi man lang ako nakaramdam ng pagod, kahit na inabot kami ng umaga ni mama.
"mahal kita ma at hindi kita iiwan, magbubuo tayo ng isang pamilya. Isang pamilya na matatag" ang sabi ko sa aking kinagisnan na ina bago kami tuluyan masayang nakatulog.
Kaya after ng graduation ko at makuha ang lisensya bilang nurse, sabay naman noon ang pagsilang ni mama ng isang malusog na sanggol na lalake.
Tuluyan na rin nakipaghiwalay si mama kay papa, pero nagpapadala naman ng pera si papa kay mama lalo na ng manganak ito dahil nag uumpisa pa lang ako sa aking trabaho.
Doon ay ipinakita rin ni papa sa amin na masaya na sila, kasama ng kanyang mga anak at naging asawa niya.
Kami naman ni mama ay nagsama dito bilang mag asawa, at bago ako lumipad papuntang ibang bansa, inayos ko ang mga papeles namin para makuha ko sila at magkakasama kami dito sa ibang bansa.
Sa ngayon, dalawa na ang anak namin ni mama, nagsama kami dito bilang isang pamilya at malayo sa mga nakakilala sa amin. Naging asawa ko man si mama, hindi naman nagbago ang paggalang at respeto ko sa kanya lalo na ramdam ko na mahal na mahal niya ako at mga anak namin. Halos kalahati man ang agwat ng edad namin, pero parang hindi tumatanda si mama, napanatili nito ang maayos na pangangatawan at hindi mo na mapapansin na dating ina ko pala ito.
Tulad ng pangako ko noon, sasamahan ko si mama hanggang sa huling sandali ng aming buhay. Mamahalin ko siya hanggang sa huling hininga ko. Tanging ang kaibigan ko na si Bernard, si Kuya Leo at kaibigan ni mama ang nakakaalam ng relasyon namin sa pilipinas.
Wala na rin akong balak pang bumalik ng pilipinas, dahil wala naman akong magulang na babalikan diyan. Minsan nagtatawagan kami nina papa at masayang nagpapakita ng pamilya niya at mga anak ko rin.
Hindi nagalit si papa sakin ng malaman niya ang tungkol sa amin, bagkus nagpapasalamat pa ito dahil binigyan ko raw ng kulay ang buhay ni mama.
"sa sobrang bait ng mama mo, hindi ko siyang magawang hiwalayan noon. Kahit na anong ginawa ko, tinanggap parin niya ako,
ganyan ang iyong ina"
"kahit na nagka anak pa ako sa iba" kuwento pa ni papa sakin ng mag usap kami sa cellphone.
Last year nagkita-kita kami sa isang lugar, kasama ang kanyang pamilya. Kahit na kasi pareho ang bansang tinitirhan namin ni papa, masyadong malayo ang lugar namin. Anak parin ang tawag niya sa akin at lagi parin siyang nakasuporta sa amin ni mama.
Sa ngayon wala na halos akong hihilingin pa, naging matagumpay ako sa aking propesyon na pinili. Naging maganda ang buhay namin ni mama, meron na kaming saving, sariling bahay at mga sasakyan, isa na lang ang aking hiling.
Maging malusog si mama at bigyan pa ng mas mahabang buhay at mas matagal pa namin siyang makasama.
WAKAS...
No comments:
Post a Comment